ยิ่งรักมึงมากเท่าไร ก็ยิ่งทำให้กูเกลียด
ใจกูนั้นกว้างใหญ่ แต่จากนี้ไม่พอให้มึงเบียด
กูมีมึงแค่คนเดียวและกูไม่ยอมให้ใครเฉียด
ที่มึงทำนั้นเกินไปเอาใจกูไปให้ใครเหยียบ
ครั้งนึงกูเคยรัก ครั้งนึงกูเคยหลง
รักเราที่เคยหวาน สร้างน้ำตาให้ขื่นขม
ค่ำคืนที่โหดร้าย ฉุดหัวใจให้สุดจม
กูใช้เวลากว่าจะรัก ก็ต้องใช้เวลาเพื่อลืมคน
มึงเคยได้เป็นทุกอย่าง แต่นับจากนี้จะไม่ได้เป็นสักอย่าง
เรื่องของมึง จะเป็นของเล่นของใคร
ก็ถ้ามึงหลายใจ กูแม่งไม่ใช่คนรับฝาก
นับจากนี้มึงจะไม่ตราตรึงใจ และกูจะอโหสิให้กูรับปาก
ชีวิตกูดีขึ้นแน่ถ้าปล่อยมึงไป มึงระวังตัวไว้ เพราะที่มึงทำมันชักบาป
กูจะไม่ทุ่มเทให้คนที่ไม่เห็นค่า บล็อกเฟซบล็อคไอจีไม่ให้เห็นหน้า
ที่กูไม่พูดก็ไม่ได้แปลว่ากูควาย ที่กูไม่ฟูมฟายแม่งเสียเวลาเก็บผ้า
ในใจกูจะไม่มีที่ให้ยืน กูไม่ใช่ควายกูเลยถอดเขาให้คืน
และจากนี้คงมีเวลาให้ลืม กูให้ได้ทุกอย่าง แต่จะไม่ตายให้มึง
แค่ คนแปลกหน้า จากนี้มึงคอยดู
แค่ กูต้องกลับบ้าน คนที่รักกูคอยอยู่
กูจะจำว่ามึง เข้ามาฝากแผลใจไม่ลืม
ชีวิตกูยังแสนไกล และกูจะไม่ตายให้มึง
กูกลายเป็นแค่พนักรักประจำ ความเจ็บปวดลามมาชีพจร
และฉันเปราะบางเหมือนกับนกกระดาษ ตอนที่เธอ มาเทแม่งกระจาด
5 dope กูเคยจะลาขาด เทยาและมันปนอยู่ในบาป
เธอแค่ต้องการที่จะถ่าง ให้ผู้ชายหลายคนที่เธอนั่นต้องการ
เธอเป็นตัวปัญหามานาน กูเดินออกมาพร้อมกับเรื่องในวันวาน
เหมือนกูเป็นทหารอากาศ กูบินออกมาฝ่ากระสุนในสงคราม
ยังคงมีปริศนามากมาย และมันยังวนเวียนอยู่ในตอนกูนั่งยำ
กูหวังว่าจะไม่ช้าเกินไป ที่จะเดินออกมาจากความว่างเปล่า
ที่เธอเป็นคนทำ ในตอนนี้กูมองเธอเป็นแค่ภาพมายา
เป็นแค่ตัวประกอบ ที่มาแค่คั่นรายการ เป็นแค่ฤทธิ์ยาที่มันค่อนข้างเจือจาง
How i've been holding up และกูนั่นจะไม่ยอมถูกล่า
ถูกสอนมาว่ากูต้องสู้คน และกูยังไม่ตายกูเลยต้องลูบคม
ช่างแม่งเลยคนเย็นชา กูบอกว่าไม่จำเป็น
ของจริงนั่นคือฟ้าในยามเย็น
มันคอยเฝ้าดู คนๆ นี้มาทำฝันให้เป็นจริง
เสือร้ายมันยังไม่เคยสิ้นลาย มันแค่พลีกายกับคนที่มันรัก
แค่นี้ไม่ได้ทำให้กูสิ้นใจ แค่นี้ไม่ได้ทำให้กูตาย
แค่ คนแปลกหน้า ต่อจากนี้มึงคอยดู
แค่ กูต้องกลับบ้าน คนที่รัก กูคอยอยู่
และกูจะจำว่ามึง เข้ามาฝากแผลใจ ไม่ลืม
ชีวิตกูยังแสนไกล และกูจะไม่ตายให้มึง